Σήμερα θα μιλήσουμε για την καλλιτεχνική γυμναστική, που ονομάζεται και Ολυμπιακή γυμναστική, είναι ένα άθλημα που περιλαμβάνει ένα σύνολο κινήσεων. Σε αυτή την περίπτωση, αυτές οι κινήσεις απαιτούν ακρίβεια, δύναμη, ευελιξία, ευκινησία, συντονισμό και ισορροπία. Επομένως, η κυριαρχία του σώματος είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά αυτών των αθλητών. Θα μάθετε λίγα για τα πάντα στη γυμναστική:
Ιστορία
Η ιστορία της καλλιτεχνικής γυμναστικής είναι παλαιότερη από όσο νομίζουμε, πιστεύεται ότι οι Έλληνες ασκούσαν διάφορες κινήσεις και ακροβατικά σε ορισμένες συσκευές για να επιτύχουν τη σωματική τελειότητα. Η ελληνική γυμναστική λοιπόν ήταν προετοιμασία του σώματος τόσο για την άσκηση άλλων αθλημάτων όσο και για την στρατιωτική εκπαίδευση εκείνη την εποχή και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα. Ο Γερμανός παιδαγωγός Friedrich Ludwig Christoph Jahn ήταν ένας από τους υπεύθυνους για τη μετατροπή της καλλιτεχνικής γυμναστικής σε άθλημα. Γνωρίζουμε ότι ίδρυσε συλλόγους γυμναστικής για νέους που ενδιαφέρονται για τη μέθοδο και επίσης δημιούργησε αρκετές συσκευές που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα. Εκείνη την εποχή, η γυμναστική θεωρούνταν επικίνδυνη πρακτική, έτσι ο Jahn συνελήφθη και η γυμναστική εκείνη την εποχή απαγορεύτηκε.
Είναι καλό που δεν άφησαν να γίνει η εξαφάνιση αυτού του αθλήματος, που σήμερα είναι ένα από τα σημαντικότερα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έτσι, ορισμένοι Γερμανοί μετέφεραν τη μέθοδο σε άλλα μέρη της Ευρώπης και σε ολόκληρο τον κόσμο. Στη συνέχεια, το 1881 ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Γυμναστικής, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την εδραίωση αυτού του αθλήματος. Έτσι, από το 1896 η καλλιτεχνική γυμναστική είναι παρούσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ωστόσο, η γυναικεία κατηγορία τοποθετήθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες μόλις το 1928 στην Ολλανδία και τότε άρχισαν να αγωνίζονται γυναίκες. Η πρακτική της καλλιτεχνικής γυμναστικής έφτασε στη Βραζιλία στα τέλη του 19ου αιώνα και ξεκίνησε στις πολιτείες της νότιας περιοχής. Το οποίο μεταφέρθηκαν στη Βραζιλία από Ευρωπαίους μετανάστες. Το 1858 ιδρύθηκε το Joinville Gymnastics Society στη Santa Catarina. Δέκα χρόνια αργότερα, μια άλλη οργάνωση αυτού του τύπου ιδρύθηκε στο Πόρτο Αλέγκρε: η Sociedade de Ginástica de Porto Alegre.
Μετά από αυτό, άρχισε να εφαρμόζεται στο Ρίο ντε Τζανέιρο και στο Σάο Πάολο, τον 20ο αιώνα. Άρχισαν να ασκούν Ολυμπιακή γυμναστική σε συλλόγους της πόλης. Το πρώτο εθνικό πρωτάθλημα πραγματοποιήθηκε το 1950 μεταξύ αθλητών από το Σάο Πάολο, το Ρίο ντε Τζανέιρο και το Ρίο Γκράντε ντο Σουλ. Στις 25 Νοεμβρίου 1978, δημιουργήθηκε η Συνομοσπονδία Γυμναστικής Βραζιλίας (CBG), ο αρμόδιος φορέας για το άθλημα στη χώρα. Στη συνέχεια εντάχθηκε στη Διεθνή Ομοσπονδία Γυμναστικής (FIG), υπεύθυνη για τη διοργάνωση παγκόσμιων αγώνων. Ο πρώτος Ολυμπιακός αγώνας της Βραζιλίας διεξήχθη στη Μόσχα το 1980. Από τότε, αυτή η μέθοδος αυξάνεται στη χώρα.
Κανόνες
Η Καλλιτεχνική Γυμναστική επικεντρώνεται στην τελειότητα των κινήσεων. Στη συνέχεια, διαδοχικά οι αθλήτριες εκτελούν μια σειρά από κινήσεις που γίνονται στο όργανο και στο πάτωμα.
Οι συσκευές είναι:
Εκτός από τις κινήσεις εδάφους και τα άλματα που εκτελούνται από αθλήτριες, η Ολυμπιακή γυμναστική έχει αρκετές συσκευές. Οι γυμναστές χρησιμοποιούν ένα είδος νάρθηκα στα χέρια τους για να εκτελέσουν αυτές τις κινήσεις. Σε κάθε κατηγορία ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται είναι διαφορετικός, για τους άνδρες υπάρχουν άλλοι και για τις γυναίκες άλλοι. Έτσι, για τη γυναικεία πρακτική, οι κύριες συσκευές είναι:
- Asymmetric Bars – Γυμναστής σε ανώμαλες ράβδους
- Μπάρες ισορροπίας – Γυμναστής σε ράβδους ισορροπίας
- Άλμα και σόλο – Και οι γυναίκες και οι άνδρες εκτελούν κινήσεις στο έδαφος και πηδούν.
Όσον αφορά την ανδρική πρακτική, οι κύριες συσκευές είναι:
- Pommel Horse – Γυμναστής που εκτελεί κινήσεις πάνω σε άλογο ποντίκι
- Δαχτυλίδια – Γυμναστής σε κρίκους
- Parallel Bars – Γυμναστής στο αγώνισμα των παράλληλων ράβδων
- Fixed Bars – Γυμναστής σε αγώνισμα σταθερού μπαρ.
Γυμναστής μετά το άλμα
Στη δοκιμή εδάφους, στροφές, άλματα, βήματα και ακροβατικές κινήσεις εκτελούνται και από τις δύο ομάδες και δεν μπορούν να ξεπεράσουν το όριο του γηπέδου σε μορφή τετραγώνου με 12 μέτρα σε κάθε πλευρά. Οι άνδρες έχουν 70 δευτερόλεπτα για να εκτελέσουν τις κινήσεις. Οι γυναίκες έχουν 90 δευτερόλεπτα. Στο γυναικείο σόλο διαγωνισμό, με τη σειρά του, υπάρχει μουσική υπόκρουση, ενώ στον διαγωνισμό σόλο ανδρών δεν υπάρχει μουσική που να συνοδεύει τις κινήσεις.